GÜNEŞLERİM HEP YANIK İÇİMDE

03.03.2015 21:18

Eğer birazcık hatırın olmasa inan mihnetini çekmezdim. Bilirim ki ben anılarımı sırtıma yükleyip terk edersem. Buğulu gecelerin gölgesinde gezerken ruhum gözlerim buz tutardı inan hasretinden.

Zamanı ellerimde uyuttum durdum hep. Güneşleri hep yanık tuttum içimde. Dertlerim yanı başımda bir yığın solgunluğumla benimle beraber. Ömrüm belki de hazan mevsimin de İdi. Gözlerim mahzenlerde saklı ruhum ise ahenkle dans etti belki de. Güneşi omuzlayıp buralardan gitsem bile koynumda kocaman bir ıssız çöl yer alırken ne rüzgârlar eski, içimde ya kopan fırtınalar. Prangaları çoktan vurdum ayaklarıma. Zaman yine akıp gidecek hayallerimi belki umudumu ıslak bir kar tanesine bağladım.

İçimdeki gelgitler belki de ayırt etmedi. Âşıklarım belki küflü mavi gülümsemem denizlere inat kurşuni. Bir teğet çizgi geçti iki ömür aramdan.

İşte o an paramparça oldu düşlerim. İtirazı olmayan güneşlerimin hep yanık olduğu kıyılarımda

                                                                                                                                             Tolga TURAN

Geri

© 2014 Tüm Hakları Saklıdır.

Ücretsiz web sitesi oluşturun!Webnode